Toespraak Dodenherdenking 4 mei 2021
Omdat de Dodenherdenking dit jaar niet bijgewoond kon worden, maar wel een herdenking werd gehouden delen we hierbij de passende toespraak van Tonnie Löbker:
4 Mei verplicht ons om telkens opnieuw te herdenken, vooraleer op
5 mei de bevrijding te kunnen vieren. Samen vormen deze historisch gemarkeerde dagen de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog en de jaren van bezetting van Nederland en voormalig Nederlands-Indië,
nu 76 jaar geleden.
Dit blijft de meest recente zwarte periode van onvrijheid in de geschiedenis van het Koninkrijk. Velen zeulen nog de zware bagage uit dat verleden met zich mee.
De jaren van oorlog en bezetting hebben duidelijk gemaakt wat het betekent als de rechtsstaat, de Grondwet en democratie terzijde
worden geschoven.
Als rechten en vrijheden van burgers worden afgenomen,
als groepen mensen om hun ras, kleur, geaardheid en levensovertuiging systematisch worden buitengesloten, worden vervolgd en vermoord.
Naast de honderdduizenden slachtoffers door oorlogen en dictatoriaal geweld denken we hierbij de laatste jaren ook aan de vele afschrikwekkende vormen van terreur en geweld overal op deze wereld.
Een veilig bestaan is een levensvoorwaarde voor ons mensen
en zonder veiligheid geldt ook geen vrijheid,
echter het handhaven is nooit een absolute zekerheid.
Ook op dit moment leven we in een vreemde tijd.
Een ongekende pandemie heeft de wereld in zijn greep.
Velen ervaren nog elke dag de gevolgen van het coronavirus.
Het aantal besmettingen blijft te hoog evenals de vele ziekenhuisopnames
en de omvang van de IC’s-bezetting als ook de werkdruk in de ziekenhuizen.
De coronacrisis leidde tot de invoering van veel beperkingen en critici refereerden zelfs aan een oorlogssituatie. Voor het eerst sinds 1945 realiseren we ons als burgers, dat de vrijheid van ons Nederlanders om overal te gaan en staan waar we willen, serieus is ingeperkt.
Volgens experts is de vergelijking tussen deze coronaperiode en de Tweede Wereldoorlog helemaal niet zo vergezocht.
Zeker ook als we denken aan de net opgeheven avondklok, een maatregel die we ook sedertdien in het vrije Westen niet meer gewend waren.
Veel mensen ervaren dat ook als bedreigend.
Volgens vooraanstaande organisaties laten de coronamaatregelen zien hoe angstig het is om in onzekerheid te verkeren over de dag van morgen.
Tegelijk dragen ze mogelijk ook bij aan het besef over de gevolgen van onderdrukking en opsluiting, hoewel corona ons slechts dwingt in ons eigen huis te verblijven, waar de koelkast meestal nog goed is gevuld.
Vrijdenkers en complotdenkers betraden het podium om de pandemie te betwijfelen en te weerspreken. Demonstranten, die de Overheid als schuldige aanwijzen en daartegen in het verweer komen.
Demonstraties, die geregeld uitliepen op ernstige schermutselingen met geweld, die vaak veel weg hadden van mini-oorlogssituatie, waarbij de veiligheid van burgers en hun beschermers in het geding was en is.
Het is de taak van onze overheid de veiligheid te waarborgen van onze open en pluriforme samenleving en van elke burger in onze democratische rechtsstaat, maar als burger zelf staan we hier natuurlijk niet buitenspel.
De verworvenheid om in vrijheid te mogen leven, mogen we koesteren maar dit schept tegelijk een verantwoordelijkheid deze te beschermen.
Wij burgers kunnen de handen ineenslaan als de gemeenschappelijke veiligheid, de vrijheid en grondrechten op het spel staan.
Het Nationaal Comité 4 en 5 mei doet steeds opnieuw een appèl op iedereen om zich in te zetten voor de waarde van vrijheid.
Vanuit de vrijheid van nu kijken we vandaag terug op de onvrijheid van toen.
Oorlog en geweld markeren het leven en de dood van zovelen.
De 2e Wereldoorlog is het ijkpunt van onze herdenking. Voor ons vrije burgers van deze tijd hoort de boodschap van 4 Mei te zijn, dat we de
oorlog aan de oorlog verklaren.
Oorlog en vijandschap mogen nooit het laatste woord hebben.
Onophoudelijk moeten wij hen blijven gedenken, die daartegen ten strijde trokken en hun leven ervoor hebben gelaten.
Hun liefde voor volk en vaderland, hun onvoorwaardelijk getoonde moed, dapperheid en inzet maakte hen terecht tot helden die we nooit mogen vergeten. Dit gedrag verdient louter blijvend ongekend diep respect en waardering.
Dodenherdenking krijgt pas een fundamentele betekenis wanneer we ons bewust en bereid zijn de zwarte bladzijden uit onze historie naar boven te willen halen, om willen zien naar een tijd die ons iets te zeggen heeft. Herinneringen die voor ons mensen van deze tijd, nieuwe andere generaties, een waarschuwende achtergrond hebben.
‘Niet wegkijken, niet goedpraten, niet uitwissen’, sprak de koning vorig jaar.
Wij landgenoten mogen deze verschrikking niet alleen vanuit de geschiedenisboeken aan ons voorbij laten gaan.
Herinneren dus om nooit te mogen vergeten.
Tegen deze achtergrond gedenken wij vandaag allen, die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid, allen, die slachtoffer zijn geworden van elke vorm van oorlog voeren, terreur, geweld en onderdrukking.
Wij gedenken hen met diep respect, met veel bewondering en grote dankbaarheid. Woorden schieten daarvoor te kort.
Daarom worden wij dadelijk weer stil, heel stil…………….
