Zo ziet het oude gemeentehuis van Weerselo er nu uit

WEERSELO – De gemeente Dinkelland wil nu snel af van het oude gemeentehuis in Weerselo. Een afscheidsrondje met gemeentebode Wim Potijk door een leeg monument, waarvoor 375.000 euro wordt gevraagd. 

Ben Lensink 14-08-19, 08:06

Wim Potijk (57) stalt zijn fiets tegen het muurtje bij de entree van het vroegere gemeentehuis aan het Burgemeester Scholtensplein. Het is stil en leeg. Twaalf jaar was hij hier gemeentebode. In 1989 volgde hij Johan Arninkhof op. „Gekozen uit 325 sollicitanten”, glundert Potijk.

Denekamp

Meer bodes zijn er niet geweest. Potijk verhuisde mee naar het nieuwe gemeentehuis in Denekamp, epicentrum van bestuurlijk Dinkelland. Binnenkort heeft hij er dertig jaar als bode op zitten. Het pand in zijn geboortedorp staat al jaren leeg. Maar niet lang meer als het aan de gemeenteraad van Dinkelland ligt. Samen met de bode maken we nog een laatste rondje. 

Potijk haalt de sleutel tevoorschijn en opent de statige voordeur. Op de bronzen deurknop boven het sleutelgat prijkt het wapen van Weerselo. Binnen, in de ontvangsthal, springt een groot glas-in-loodraam meteen in het oog. In kleurrijk glas zijn onder meer de vier jaargetijden afgebeeld, de Heilige Remigiuskerk en een jager. Het is een geschenk van de zuivelfabrieken van Weerselo, Rossum, Saasveld, Hengelo en Borne ter gelegenheid van de opening van het gemeentehuis op 24 september 1955.

Vroegere werkkamer

Als de eerste deur openzwaait, staan we vervolgens in de vroegere werkkamer van de gemeentesecretaris. Door de vitrage werpt de zon het licht op klassiek oud meubilair. Een chique bureau, grote kast en tafel met stoelen. Een erfenis uit de oorlog, weet Potijk, maar hoe het hier is beland? Geen idee, zegt hij. Op de grond staat het gemeentewapen naast twee dikke stenen tegen de muur te leunen.

De stenen zaten in de gevel en herinneren aan de twee verbouwingen en uitbreidingen van het raadhuis. De een ‘gelegd’ op 28 juni 1983 door burgemeester Schelberg, de wethouders Franken Volmerink en Eshuis, en gemeentesecretaris Willemsen. De ander op 20 december 1994 door dezelfde burgemeester en secretaris en de wethouders Ten Have-Driessen en Damen. De ‘relikwieën’ kunnen naar het museum.

Allerlaatste bewoner

Potijk: „Bij de eerste verbouwing, in 1983, kwam er vooral kantoorruimte bij. En werd aan de kant van de Sint Remigiusstraat een tweede entree gerealiseerd, ook geschikt voor rolstoelers. De tweede verbouwing in 1995 was fors. Toen is er 5600 meter bijgebouwd.”

Het hele gemeentehuis is toen aangepakt. De ambtenaren verhuisden naar de uitbouw, die eerder dit jaar weer is gesloopt. In de raadszaal kregen de tafels nieuwe bladen en werd het groene velours op de raadszetels vervangen door blauwe stof met een motiefje.

Ed Jongmans

Meteen rechts van de ingang had de laatste burgemeester van Weerselo, Ed Jongmans, zijn werkkamer, geeft Potijk aan. Zijn voorganger wijlen Wim Schelberg zat ruim een kwart eeuw lang iets verderop, rechts onderaan de trap. Je moest eerst twee treetjes op.

Schelbergs kamer is nu het onderkomen van de allerlaatste gebruiker van het gebouw: de redactieleden en andere medewerkers van ’t Beukske, lokaal parochie-, week- en  mededelingenblad tegelijk. Op de begane grond huisden verder de collegeleden,  de afdeling algemene- en bouwzaken en de politiepost (tijdelijk). Tijdens de verbouwing van 1995 werd ook de ronde balie gerealiseerd. 

Eigen stekkie

Natuurlijk toont Potijk zijn eigen stekkie van destijds. In de bodekamer staat alleen nog een grote kluis. Van hieruit regelde hij alle facilitaire zaken. „In het begin was het vooral koffie rondbrengen en inschenken. Op alle afdelingen. Al vrij snel kwamen er allerlei taken bij. Gelukkig wel, ja”, zegt de geboren en getogen Weerseloër.  

In de burgemeesterskamer herinnert Potijk aan de ritjes die hij maakte naar Den Haag als chauffeur van de burgemeester. „Eind vorige eeuw waren er spannende debatten in de Eerste en Tweede Kamer over de gemeentelijke herindeling in Twente. Niet iedereen stond te juichen over de gemeentelijke fusieplannen. Velen vonden dat de fusie was opgelegd door de provincie”, zegt hij, terugblikkend. De Weerseloër laat wijselijk niet het achterste van zijn tong zien. 

De bovenverdieping was gereserveerd voor vergaderingen. In de raadszaal en B en W-kamer, de latere trouwzaal. Verder was er plek voor de kantine en de trouw- en tekenkamer, die na de laatste verbouwing commissiekamer werd.

Voor kapitalen vertimmerd

Toen het nieuwe gemeentehuis in Denekamp eind 2007 opende, ging ‘Weerselo’ definitief op slot. Tot dan draaiden er nog enkele gemeentelijke afdelingen zoals burgerzaken, ruimtelijke ordening en openbare ruimte. Al vlot toonden verschillende potentiële huurders hun belangstelling. Van de peuterzaal tot corporatie Mijande Wonen. Laatstgenoemde fusiecorporatie vult drie jaar lang alle ruimtes.

Dit laatste rondje door het pand zijn de overblijfselen overal nog te zien: de naam op verschillende plekken en felle, moderne kleuren in diverse ruimtes. En een bijzonder behangetje in de voormalige B en W-kamer. Weerseloërs die hier vroeger kwamen, zullen soms vragend rondkijken. Er is voor kapitalen vertimmerd en gemoderniseerd. Maar na drie jaar hield ook Mijande het voor gezien. En als binnenkort de ruimte van het ’t Beukske dichtgaat, is het pand helemaal leeg. In afwachting van een koper.

‘Uniek project’

De makelaar is duidelijk: dit is een ‘Uniek transformatie project!’, zo prijst hij het pand ronkend aan op het bord aan. Het is nu of nooit. Vorige plannen en ideeën sneuvelden: horeca, woningen, detailhandel, kantoren, praktijkruimte, versmarkt, ze bleven allemaal steken op planniveau. Een paar maanden geleden begon een nieuw proces.

Nieuw ronde, nieuwe kansen met dit keer verkoop via een inschrijvingshandboek. De toverformule van nu: duurzaam, respect voor de klassieke elementen, aansluiting bij het nieuwe centrumgebied. En reuring, want dat moet er ook komen. Daar is Wim Potijk het roerend mee eens. Hij is benieuwd naar het oordeel van de jury, volgende maand.